Dit keer een korte vakantie genomen. Een ander gaat een weekendje naar Amsterdam, kan ik net zo goed 3 nachtjes naar Sardinië gaan. Helaas toch weer de fout begaan een reis met ochtendvlucht te nemen, dus zaterdagnacht niet geslapen, om 5 uur in Keulen om in te checken, aankomst Olbia om 9 uur. Je hebt dan welliswaar de hele dag nog voor je, maar het wreekt zich toch… Heerlijk weer daar, zoals een dag hoogzomer in juli hier. In autootje gesprongen en wegwezen. Eerst maar eens richting ons overnachtings adres, il ruscello, achter Tempio. Mooie kamers, mooie plek, warm welkom. Even de zon opzuigen, dan weer verder. Eerst richting Valledoria, naar de zee, blijft een mooi punt. Dan door naar Castelsardo, lopend omhoog gezwoegd voor kort stadwandelingetje, zwaaien naar Corsica. Ongelooflijk, met zulk weer zou Zandvoort zwart zien, hier dwaal je nog geheel met je eigen schaduw! Terug via Martis, waar een heerlijk afgelegen stationnetje ligt, waar zelfs de trein vergeten is waar het ligt. Op het perron mag gerookt worden, het bankje nodigt uit tot gezellige gesprekken, afgewisseld met stille overpeinzingen. Bij het invallen van de schemering verder, weer naar Tempio, waar we een verrukkelijke pizza met frietjes krijgen. Jammer dat de Italianen een voorkeur hebben aan fel tl licht, een altoos blerrende teevee, en ook verder de zin van gezelligheid vaak ver te zoeken is. Aan het eten ligt het niet. Moe en verzadigd na een eerste lange dag terug naar ons pension, waar de rust reeds naar bed is gegaan en ons weinig anders blijft als dit voorbeeld te volgen. De tweede dag. Slaap inhalen. Wel opgestaan, maar de ochtend vooral doorgedoezeld, af en toe een oog openknijpend, zien dat de wereld het ook zonder onze hulp red, tevreden verder sluimerend. Dat krijg je, als je een nacht overslaat. De middag staat in het teken van scheuren over boerenweggetjes, terwijl je hooguit de 40 kmpu haalt. Op weg naar Santa Theresa dit keer, en vlak voor we daar aankomen opnieuw naar het strand, dat hier echt vlakbij de hoofdweg ligt, maar vele malen mooier is dan in ons landje. Zelfs S Theresa lag er een stuk mooier bij dan vorig jaar tijdens een februari bezoekje, nu had het ook de slaap uitgewreven. Na een kort verpozen verder naar Palau, waar het alweer begon te schemeren en ons noodzaakte terug te keren. Opnieuw naar Tempio, een stadje met verschillende gezichten, ligt er maar net aan uit welke straatjes je komt. Verduveld goede wijn gedronken, flesje extra meegenomen naar pension, dat alweer te ruste was gegaan. Volgende ochtend beetje houten kop, zeker te veel zon gezien… Wederom tegen het middaguur vertrek, op zoek naar dat ene bouwvallige huisje dat ik ooit eerder heb gezien en dat al een heel jaar in mijn hoofd rondzingt, maar met een omweg natuurlijk, waarbij ik zeker Luogosanta niet mag vergeten te vermelden, een erg mooi dorpje! Overigens, in het verleden werd vaak gevraagd naar fietsmogelijkheden op Sardinië, nou ze zijn er hoor, ruim! Ik heb vele fietsers gezien, met en zonder kids, er zijn prachtige kleinere wegen, je moet het alleen wel in je benen hebben. Mogelijkheden te over hoor! Mijn bouwvalletje was nog net zo mooi, ik droom wat dat betreft nog even verder. Verder is vermeldenswaard dat je in San Antonio di Gallura werkelijk zeer lekker kunt eten, beetje prijzig, maar dan heb je ook wel wat: R.P. North West, aan de buitenkant een cafeetje van niks, maar in het zaaltje achter een Mama die weet wat lekker is! Bij het afsluitende kopje koffie op het ‘terras’ aan de voorkant kregen we nog een staaltje te zien van meer blauw op straat, hoe het ook kan: 3 jongens hadden hun auto half op het zebrapad gezet, half op een invalideplaats, ze zitten gezellig een biertje te drinken, komt oom Agent langs. Deze fluit even op zijn vingers, kijkt even boos naar de kids, geeft een teken dat dit echt niet kan, en loopt dan gewoon door. Kijk, daar hou ik wel van…

Na nog enige omwegen weer terug naar huis, dat we dit keer vlak voor het te rusten gaan aantroffen. Niet dat dit heel anders was. Vanochtend loom en rustig terug gereden naar Olbia, auto inleveren, een laatste kopje koffie slurpen en de vertrekhal weer in. Heerlijk was het, ook zo ruim voldoende, geschikt voor herhaling…

Okke